نمی توان سن مشخصی را به عنوان سن مطلوب ازدواج برای مناطق مختلف ایران و جهان در نظرگرفت. هر جوانی که بلوغ جنسی را تجربه کرده و با گذار از آن در صورت بهره مندی از رشد مطلوب جسمانی، برخورداری از هوشمندی، کفایت های عقلانی، سلامت روانی، تعهد و توان مسئولیت پذیری خانوادگی و اجتماعی، درک و احراز صلاحیت های بایسته و شایسته همسری و مهارت های بالفعل یا بالقوه آرامشگری و آرامش آفرینی ماندگار می تواند به انتخاب فردی که او را همسری مطلوب می انگارد، بیاندیشد.